EEN DAG OP DE KRUISKENSHOEVE
Ons dagverloop:
Het is herfst, donderdagmorgen 10 uur. Het busje van de stedelijke freinetschool ‘De Sassepoort’ (type 3) rijdt de oprit van onze boerderij op. Het is de begeleider Jeroen die wekelijks met vier jongeren tussen 9 en 11 jaar naar de boerderij komt.
Het busje staat nog maar met moeite stil of de jongens stormen het busje uit. Twee van hen vliegen mij om de hals de anderen zijn een en al aandacht voor de ezel, de pony en het paar schapen die achter het hek staan en op hun manier de jongens begroeten. Zeker de ezelin die haar vriendschap uit met haar gebalk. Zij laat zich gedwee aaien door de jongens.
Zoals steeds vraagt het enige moeite om de vier jongens even binnen te krijgen, hun rugzak met picknick op te bergen en vooral om even stil te staan hoe wij de dag zien. Ons programma voorziet in de voormiddag werken en in de namiddag spel en sport. In de studio brandt het houtvuur.
Er mag keuze gemaakt worden uit:
- hout zagen
- maiskolven losmaken
- konijnenhok kuisen
- bladeren opruimen
- kippen eten geven
Ondertussen komt de klassieke vraag: ‘mogen wij op de hooizolder spelen’ hoewel men weet dat het niet kan voordat de werkjes zijn uitgevoerd.
Jeroen neemt een van hen mee om het konijnenhok te kuisen. Ik kan er twee overtuigen om hout te zagen om daarna met één van hen aan de slag te gaan bij de maiskolven die in de loods liggen. De houtzagers houden het niet lang vol doch met enige aanmoediging gaan ze terug aan de slag. Eens de bak vol kan deze naar het houtvuur in de studio gebracht worden.
Hij die bij de maiskolven was ziet het ook vlug voor bekeken, nog meer daar de pony en ezel niet wijken van de poort om zich tegoed te kunnen doen aan de maiskolven. We zetten de jongen dan maar aan om de ezel en pony een borstelbeurt te geven wat ze gedwee ondergaan. Plots komt één van hen naar mij toegesneld en toont fier het kippenei dat hij gevonden heeft. Hij komt dan met de klassieke vraag van ‘mag ik het deze middag bakken’, natuurlijk.
Het wordt stilaan 11.30 uur, dus tijd om even overleg te plegen of iedereen picknick bijheeft en of er nog iets moet aangekocht worden. Jeroen stelt voor om met een paar jongeren naar het dorp te rijden (2 km per fiets) om nog wat toespijs te kopen. In de buurtwinkel bij ‘Carla’ zijn onze jongens al goed gekend. Ze zullen er niet wijken voor ze een snoep gekregen hebben.
Rond 12 uur wordt gezamenlijk de picknick naar binnen gewerkt. Steeds opnieuw zijn er die geen boterhammen genoeg bij hebben of die van hen op zij willen leggen om er toch maar van ons te kunnen nemen. Nu ook weer worden er enkele eieren gebakken die dan onder de jongens verdeeld worden. Het is steeds een hele klus om ‘vrijwilligers ‘ te vinden voor de afwas. Men stuit steeds op de uitspraken ‘ik kan dat niet’, ’ik moet dat thuis niet doen’. Wij slagen er in om tegen 13 uur rond te zijn.
Drie van hen hebben interesse om te gaan mountainbiken. Jeroen zal hen vergezellen naar de omloop hier in de buurt alwaar er heel wat heuvels liggen. Het is verbazend hoe de jongens zich kunnen concentreren om die hellingen op en af te rijden.
Een van hen blijft met mij op de boerderij. Er zijn nog wat appels te plukken doch onze vriend heeft hoogtevrees. Schoorvoetend klimt hij toch enkel sporten op de ladder. Hij meent de appels zo maar in de emmer te mogen gooien. Wij maken hem duidelijk dat het zacht dient te gebeuren. Hij bijt er in één en of het hem smaakt.
Rond 14.30 uur zijn de mountainbikers terug. Hun verhalen van hoe ze het opnieuw hebben aangedurfd overtreft alle vorige. Er is nog een half uurtje tijd om op de hooizolder te spelen en voor het afsluiten een koek te eten. Wij zijn alert zodat de fietsen en ander gebruikt materiaal terug op hun plaats worden gebracht.
Tegen 15.10 uur zwaaien wij onze vrienden uit en op naar volgende week.
Het was weer eens een drukke dag maar ondanks dat voel ik mij vrij ontspannen wat er op wijst dat de dag vlot is verlopen.
Ons dagverloop:
- 9 uur: Goeiemorgen, wees welkom en drink gerust nog een kopje koffie!
- 10.30-10.45 uur: Pauze en ‘ons rondeke’ hier spreken we samen over het verloop van de dag, wat er allemaal kan gebeuren.
- 12-13 uur: Eten!
- 14.30-14.45 uur: Pauze om even op adem te komen.
- 16 uur: Tijd om naar huis te gaan, tot volgende week!
Het is herfst, donderdagmorgen 10 uur. Het busje van de stedelijke freinetschool ‘De Sassepoort’ (type 3) rijdt de oprit van onze boerderij op. Het is de begeleider Jeroen die wekelijks met vier jongeren tussen 9 en 11 jaar naar de boerderij komt.
Het busje staat nog maar met moeite stil of de jongens stormen het busje uit. Twee van hen vliegen mij om de hals de anderen zijn een en al aandacht voor de ezel, de pony en het paar schapen die achter het hek staan en op hun manier de jongens begroeten. Zeker de ezelin die haar vriendschap uit met haar gebalk. Zij laat zich gedwee aaien door de jongens.
Zoals steeds vraagt het enige moeite om de vier jongens even binnen te krijgen, hun rugzak met picknick op te bergen en vooral om even stil te staan hoe wij de dag zien. Ons programma voorziet in de voormiddag werken en in de namiddag spel en sport. In de studio brandt het houtvuur.
Er mag keuze gemaakt worden uit:
- hout zagen
- maiskolven losmaken
- konijnenhok kuisen
- bladeren opruimen
- kippen eten geven
Ondertussen komt de klassieke vraag: ‘mogen wij op de hooizolder spelen’ hoewel men weet dat het niet kan voordat de werkjes zijn uitgevoerd.
Jeroen neemt een van hen mee om het konijnenhok te kuisen. Ik kan er twee overtuigen om hout te zagen om daarna met één van hen aan de slag te gaan bij de maiskolven die in de loods liggen. De houtzagers houden het niet lang vol doch met enige aanmoediging gaan ze terug aan de slag. Eens de bak vol kan deze naar het houtvuur in de studio gebracht worden.
Hij die bij de maiskolven was ziet het ook vlug voor bekeken, nog meer daar de pony en ezel niet wijken van de poort om zich tegoed te kunnen doen aan de maiskolven. We zetten de jongen dan maar aan om de ezel en pony een borstelbeurt te geven wat ze gedwee ondergaan. Plots komt één van hen naar mij toegesneld en toont fier het kippenei dat hij gevonden heeft. Hij komt dan met de klassieke vraag van ‘mag ik het deze middag bakken’, natuurlijk.
Het wordt stilaan 11.30 uur, dus tijd om even overleg te plegen of iedereen picknick bijheeft en of er nog iets moet aangekocht worden. Jeroen stelt voor om met een paar jongeren naar het dorp te rijden (2 km per fiets) om nog wat toespijs te kopen. In de buurtwinkel bij ‘Carla’ zijn onze jongens al goed gekend. Ze zullen er niet wijken voor ze een snoep gekregen hebben.
Rond 12 uur wordt gezamenlijk de picknick naar binnen gewerkt. Steeds opnieuw zijn er die geen boterhammen genoeg bij hebben of die van hen op zij willen leggen om er toch maar van ons te kunnen nemen. Nu ook weer worden er enkele eieren gebakken die dan onder de jongens verdeeld worden. Het is steeds een hele klus om ‘vrijwilligers ‘ te vinden voor de afwas. Men stuit steeds op de uitspraken ‘ik kan dat niet’, ’ik moet dat thuis niet doen’. Wij slagen er in om tegen 13 uur rond te zijn.
Drie van hen hebben interesse om te gaan mountainbiken. Jeroen zal hen vergezellen naar de omloop hier in de buurt alwaar er heel wat heuvels liggen. Het is verbazend hoe de jongens zich kunnen concentreren om die hellingen op en af te rijden.
Een van hen blijft met mij op de boerderij. Er zijn nog wat appels te plukken doch onze vriend heeft hoogtevrees. Schoorvoetend klimt hij toch enkel sporten op de ladder. Hij meent de appels zo maar in de emmer te mogen gooien. Wij maken hem duidelijk dat het zacht dient te gebeuren. Hij bijt er in één en of het hem smaakt.
Rond 14.30 uur zijn de mountainbikers terug. Hun verhalen van hoe ze het opnieuw hebben aangedurfd overtreft alle vorige. Er is nog een half uurtje tijd om op de hooizolder te spelen en voor het afsluiten een koek te eten. Wij zijn alert zodat de fietsen en ander gebruikt materiaal terug op hun plaats worden gebracht.
Tegen 15.10 uur zwaaien wij onze vrienden uit en op naar volgende week.
Het was weer eens een drukke dag maar ondanks dat voel ik mij vrij ontspannen wat er op wijst dat de dag vlot is verlopen.