OORSPRONG
Op het eerste gezicht lijkt de hoeve aan de Kruiskensstraat nummer zeven niets bijzonders. Maar achter de vaalgrijze gevel schuilen talloze verhalen van jongeren die hier hun weg terugvonden. Tussen ezels, paarden, schapen, kippen en ganzen krijgen ze de ruimte om op adem te komen, alsof ze even ontsnappen naar een spel petanque in de Provence.
Robert Accoe, met een rustige vastberadenheid die hij van zijn moeder erfde, vertelt: “Op deze hoeve heb ik zelf gelachen, gehuild, gewerkt en gedroomd. Het delen van deze plek met jongeren is meer dan een keuze, het is een noodzaak. Ik wil dat ze hier hun gevoelens kunnen uiten, zonder direct te worden gecorrigeerd. Vergeving en luisteren zijn voor mij belangrijker dan alles. Dat betekent niet dat ik overal mee akkoord ga, maar het draait om volledige aanvaarding.”
SAMEN
“Voor mij is het samen doen de kern van mijn bestaan,” zegt Robert. “Zolang ik met jongeren werk, voel ik dat ik leef. Het idee dat ik zou stoppen met de hoeve zou betekenen dat ik stop met leven. Het is als een oude wijnrank: misschien minder productie, maar diepere wortels leveren betere kwaliteit. Daarom wil ik graag nog vele jaren doorgaan. Jongeren geven mij energie, en ik wil dat zij hun verhalen met mij delen.”
JONGEREN OP DE KRUISKENSHOEVE
Jongeren komen naar de Kruiskenshoeve voor een ‘time-out’. Sommigen blijven een week, anderen komen een paar dagen per week voor een langere periode. De rust van de hoeve en de interactie met de dieren werkt helend. Zelfs de meest gesloten jongeren zie ik hier openbloeien. Het credo is simpel: “Niks moet, maar niet alles mag. En wat we doen, doen we samen.” Jongeren bepalen mee hoe ze hun tijd hier invullen, met activiteiten zoals werken op de boerderij of in de moestuin.
VOOR, MET EN TUSSEN DE JONGEREN
Op de hoeve draait alles om handwerk. Of het nu hooi stapelen is in de zomer of hout hakken in de winter, de traagheid van deze ambachten helpt jongeren weer contact te maken met zichzelf. Hier hebben ze de tijd om langzaam, maar zeker, opnieuw op te bloeien.
Robert herinnert zich met warmte de verhalen die hij aan de keukentafel van zijn ouders hoorde. Hoewel zijn moeder het begin van de Kruiskenshoeve als opvangplaats niet meer heeft meegemaakt, leeft haar geest voort in zijn werk. “Een maand na haar overlijden kwam de eerste jongere aan de deur. Het voelt als een manier om haar nalatenschap voort te zetten, door jongeren hier de rust en ruimte te bieden die ze nodig hebben.”
NOOIT REPRESSIEF
Robert blijft trouw aan zijn idealen, die hij al had tijdens zijn carrière als rechercheur. "Preventie is altijd belangrijker geweest dan repressie. Zeker voor jongeren in moeilijke situaties." Zijn benadering is nooit hard of dwingend, maar gericht op het aanreiken van mogelijkheden en ruimte voor groei. Met geduld en toewijding begeleidt hij de jongeren, en dat maakt de Kruiskenshoeve tot een unieke plek van herstel.
GELUKKIG MET ERKENNING
In de twintig jaar sinds de oprichting van de Kruiskenshoeve heeft Robert talloze jongeren zien veranderen. De hoeve, met zijn fruitbomen en de productie van natuurlijke producten zoals vruchtensap en walnotenolie, staat symbool voor respect voor het leven en de natuur. De erkenning van zijn werk, zoals de Koningin Mathildeprijs in 2015, bevestigt voor hem dat hij op de juiste weg zit. "Net als een renner die bijna door de bezemwagen wordt opgepikt, krijgen jongeren hier de kans om terug in het peloton te komen."
Ondanks dat hij ouder wordt, blijft Robert vol energie: “De weg naar de Kruiskenshoeve wordt goed gevonden. Zolang ik hier kan werken met jongeren, voel ik me leven.”
Op het eerste gezicht lijkt de hoeve aan de Kruiskensstraat nummer zeven niets bijzonders. Maar achter de vaalgrijze gevel schuilen talloze verhalen van jongeren die hier hun weg terugvonden. Tussen ezels, paarden, schapen, kippen en ganzen krijgen ze de ruimte om op adem te komen, alsof ze even ontsnappen naar een spel petanque in de Provence.
Robert Accoe, met een rustige vastberadenheid die hij van zijn moeder erfde, vertelt: “Op deze hoeve heb ik zelf gelachen, gehuild, gewerkt en gedroomd. Het delen van deze plek met jongeren is meer dan een keuze, het is een noodzaak. Ik wil dat ze hier hun gevoelens kunnen uiten, zonder direct te worden gecorrigeerd. Vergeving en luisteren zijn voor mij belangrijker dan alles. Dat betekent niet dat ik overal mee akkoord ga, maar het draait om volledige aanvaarding.”
SAMEN
“Voor mij is het samen doen de kern van mijn bestaan,” zegt Robert. “Zolang ik met jongeren werk, voel ik dat ik leef. Het idee dat ik zou stoppen met de hoeve zou betekenen dat ik stop met leven. Het is als een oude wijnrank: misschien minder productie, maar diepere wortels leveren betere kwaliteit. Daarom wil ik graag nog vele jaren doorgaan. Jongeren geven mij energie, en ik wil dat zij hun verhalen met mij delen.”
JONGEREN OP DE KRUISKENSHOEVE
Jongeren komen naar de Kruiskenshoeve voor een ‘time-out’. Sommigen blijven een week, anderen komen een paar dagen per week voor een langere periode. De rust van de hoeve en de interactie met de dieren werkt helend. Zelfs de meest gesloten jongeren zie ik hier openbloeien. Het credo is simpel: “Niks moet, maar niet alles mag. En wat we doen, doen we samen.” Jongeren bepalen mee hoe ze hun tijd hier invullen, met activiteiten zoals werken op de boerderij of in de moestuin.
VOOR, MET EN TUSSEN DE JONGEREN
Op de hoeve draait alles om handwerk. Of het nu hooi stapelen is in de zomer of hout hakken in de winter, de traagheid van deze ambachten helpt jongeren weer contact te maken met zichzelf. Hier hebben ze de tijd om langzaam, maar zeker, opnieuw op te bloeien.
Robert herinnert zich met warmte de verhalen die hij aan de keukentafel van zijn ouders hoorde. Hoewel zijn moeder het begin van de Kruiskenshoeve als opvangplaats niet meer heeft meegemaakt, leeft haar geest voort in zijn werk. “Een maand na haar overlijden kwam de eerste jongere aan de deur. Het voelt als een manier om haar nalatenschap voort te zetten, door jongeren hier de rust en ruimte te bieden die ze nodig hebben.”
NOOIT REPRESSIEF
Robert blijft trouw aan zijn idealen, die hij al had tijdens zijn carrière als rechercheur. "Preventie is altijd belangrijker geweest dan repressie. Zeker voor jongeren in moeilijke situaties." Zijn benadering is nooit hard of dwingend, maar gericht op het aanreiken van mogelijkheden en ruimte voor groei. Met geduld en toewijding begeleidt hij de jongeren, en dat maakt de Kruiskenshoeve tot een unieke plek van herstel.
GELUKKIG MET ERKENNING
In de twintig jaar sinds de oprichting van de Kruiskenshoeve heeft Robert talloze jongeren zien veranderen. De hoeve, met zijn fruitbomen en de productie van natuurlijke producten zoals vruchtensap en walnotenolie, staat symbool voor respect voor het leven en de natuur. De erkenning van zijn werk, zoals de Koningin Mathildeprijs in 2015, bevestigt voor hem dat hij op de juiste weg zit. "Net als een renner die bijna door de bezemwagen wordt opgepikt, krijgen jongeren hier de kans om terug in het peloton te komen."
Ondanks dat hij ouder wordt, blijft Robert vol energie: “De weg naar de Kruiskenshoeve wordt goed gevonden. Zolang ik hier kan werken met jongeren, voel ik me leven.”