WELKOM
Robert Accoe richtte de Kruiskenshoeve op en maakte er een geliefkoosde plek van waar jongeren met problemen tot rust kunnen komen. Heel wat instellingen van de bijzondere jeugdzorg, alsook scholen doen vandaag een beroep op de Kruiskenshoeve.
De Kruiskenshoeve is een kleinschalige time-outlocatie midden de velden van Sint-Laureins. Bezieler Robert Accoe en OBC De Waai namen in 2003 het voortouw om de hoeve als niet-gesubsidieerd project uit te rusten. Ondertussen telt het samenwerkingsverband 32 vaste partners.
In de Kruiskenshoeve ligt de nadruk op rust. Rust in de plattelandsomgeving, ver van alle drukte. De tijd mag even stilstaan. De levens- en werkervaringen door gewoon mee te doen/te werken, kunnen hulpmiddel zijn bij het herwinnen van perspectief en (opnieuw) in beweging komen.
De Kruiskenshoeve: waar alles verstilling en verinnerlijking ademt.
Naast de ouderlijke boerderij waarin hij sinds de lente van 2003 zijn intrek genomen heeft, en zelf als kind hielp hooien en aardappelen rooien, grazen koeien met volle uiers. De fruitbomen op het erf laten hun laatste hoofdstuk lezen, nog enkele weken en hun kruinen zijn kaal en stom. De nek van het paard Sara hangt over een haag, richting stralende zon. Maar het is niet al landelijke idylle wat de klok slaat. De dubbele blik die het werk van Accoe zo kenmerkt, en waarin mooi en lelijk, positief en negatief, altijd samengaan, heeft hier een tweede leven gekregen. Tussen bomen en dieren waart de geest van jongeren op het ritme der seizoenen. Vandaag is de hoeve zonder jongeren niet langer denkbeeldig. De twee zijn met elkaar vervlochten. Jongeren waar Accoe tweeëndertig jaar lang ontzettend graag mee heeft gewerkt als jeugdrechercheur bij de politie. Hij bracht jongens en meisjes naar Ruiselede en Beernem, maar zat altijd als méns naast hen. En die gedachte is op het erf overeind gebleven.
Roberts persoonlijke toon en observatievermogen laten raden hoe bezield hij met jongeren op de hoeve aan de slag gaat. Met unieke vertelkracht beschrijft hij wat zich op de Kruiskenshoeve, Sint Laureins, voor de wereld uitstrekt: dat hij op de hoeve jongeren een soort 'actieve rustperiode' wil geven. De jongeren kunnen op de boerderij werken en in de buitenlucht echt tot rust komen. Zo kunnen ze de batterijen opladen en zich herlanceren.
Vandaag is de hoeve een plek waar vlot de weg naartoe wordt gevonden: door instellingsjongeren vaak, of tieners die botsen met het schoolsysteem, en met zichzelf.
De Kruiskenshoeve is een kleinschalige time-outlocatie midden de velden van Sint-Laureins. Bezieler Robert Accoe en OBC De Waai namen in 2003 het voortouw om de hoeve als niet-gesubsidieerd project uit te rusten. Ondertussen telt het samenwerkingsverband 32 vaste partners.
In de Kruiskenshoeve ligt de nadruk op rust. Rust in de plattelandsomgeving, ver van alle drukte. De tijd mag even stilstaan. De levens- en werkervaringen door gewoon mee te doen/te werken, kunnen hulpmiddel zijn bij het herwinnen van perspectief en (opnieuw) in beweging komen.
De Kruiskenshoeve: waar alles verstilling en verinnerlijking ademt.
Naast de ouderlijke boerderij waarin hij sinds de lente van 2003 zijn intrek genomen heeft, en zelf als kind hielp hooien en aardappelen rooien, grazen koeien met volle uiers. De fruitbomen op het erf laten hun laatste hoofdstuk lezen, nog enkele weken en hun kruinen zijn kaal en stom. De nek van het paard Sara hangt over een haag, richting stralende zon. Maar het is niet al landelijke idylle wat de klok slaat. De dubbele blik die het werk van Accoe zo kenmerkt, en waarin mooi en lelijk, positief en negatief, altijd samengaan, heeft hier een tweede leven gekregen. Tussen bomen en dieren waart de geest van jongeren op het ritme der seizoenen. Vandaag is de hoeve zonder jongeren niet langer denkbeeldig. De twee zijn met elkaar vervlochten. Jongeren waar Accoe tweeëndertig jaar lang ontzettend graag mee heeft gewerkt als jeugdrechercheur bij de politie. Hij bracht jongens en meisjes naar Ruiselede en Beernem, maar zat altijd als méns naast hen. En die gedachte is op het erf overeind gebleven.
Roberts persoonlijke toon en observatievermogen laten raden hoe bezield hij met jongeren op de hoeve aan de slag gaat. Met unieke vertelkracht beschrijft hij wat zich op de Kruiskenshoeve, Sint Laureins, voor de wereld uitstrekt: dat hij op de hoeve jongeren een soort 'actieve rustperiode' wil geven. De jongeren kunnen op de boerderij werken en in de buitenlucht echt tot rust komen. Zo kunnen ze de batterijen opladen en zich herlanceren.
Vandaag is de hoeve een plek waar vlot de weg naartoe wordt gevonden: door instellingsjongeren vaak, of tieners die botsen met het schoolsysteem, en met zichzelf.
